Per Kirkeby Het schilderij als oneindige herinnering |

Hij beschouwt het landschap als een diagram van ons denken over de natuur, en citeert gulzig uit de kunstgeschiedenis, niet als historicus, maar vanuit een zelfbespiegelend engagement. Een intuïtieve expressie heeft voor hem alleen betekenis als het zich kan verantwoorden op voorheen uitgeprobeerde prototypes en culturele conventies. Kunst als een eindeloze herinnering. Als een utopist streeft hij desondanks naar dat onmogelijke moment tussen waarneming en beeldvorming waar de herinnering geen rol kan spelen. Alsof er een onbevangen ogenblik bestaat in de waarneming waar geen enkele herinnering, geen enkele culturele structuur het echte zien van de natuur kan hinderen. Tegen beter weten in, men weet immers nooit of men ziet wat men ziet.
Hij is ook een begenadigd schrijver/dichter en maakt regelmatig organische plastieken. Maar naast de schilderijen zijn het vooral de architectonische baksteensculpturen die de aandacht trekken. Hij slaagt erin een boeiende dialoog tussen architectuur en natuur te realiseren. In die mate dat het utilitair karakter van de architectuur in vraag wordt gesteld. Architectuur wordt dan zelf landschap, een gekristalliseerde structuur van ons denken over de natuur.
Tekst-Brochure-Amarant.(Brussel-Kon.Musea Schone Kunsten-09/03/2012-Docent-Patrick Verlaak)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten